Colette is een dynamische vrouw van 66 jaar. Een brede, guitige glimlach laat het gezicht stralen van deze dame die in de loop van haar leven vaak is verhuisd. Colette, geboren in Nijvel in Waals-Brabant, bracht haar jonge kinderjaren door in Frankrijk, verhuisde wat later naar Congo en vervolgens naar Brussel, dat ze op 36-jarige leeftijd achter zich liet om zich samen met haar man in Grimbergen, in Vlaams-Brabant, te vestigen. Een meer betaalbare stad om een huis te kopen en haar twee dochters te zien opgroeien.

Op 62-jarige leeftijd besloot ze terug te keren naar de stad van haar jeugd: “Ik kende Brussel in 1964, het was een heel andere stad! We ‘gingen er naar beneden’, we deden alles te voet, met de fiets of op rolschaatsen“. Waarom heeft ze ervoor gekozen om deel te nemen aan de Burgerraad voor het klimaat? “Ik heb er altijd van gedroomd om opgeroepen te worden, zoals voor een proces bijvoorbeeld. Op mijn 66e denk ik dat het tijd is om mijn mening te vragen!” 

Colette woont in de gemeente Sint-Lambrechts-Woluwe en werkt twee keer per week als vrijwilliger in een woonzorgcentrum. Wat vindt zij van het onderwerp leefomgeving en klimaat? “Ik ben opgevoed door ouders die de oorlog hebben meegemaakt. Ik ben dus altijd zuinig geweest. Het woord ‘ecologie’ zegt me niets, voor mij is het een kwestie van gezond verstand: als het koud is, trek ik twee truien aan. Ik ga alleen naar de winkel als het nodig is, niet voor het plezier van het windowshoppen.” “Ik doe niet aan overconsumptie, eerder het tegenovergestelde”. Ze wil graag de stem van de ‘armen’ zijn tijdens de werkzaamheden van de Raad.

Brussel biedt gemakkelijk toegang tot cultuur, kunst en kosmopolitisme, maar Colette heeft de indruk dat “je altijd voorzichtig moet zijn op straat” en betreurt “het gebrek aan respect voor de collectieve regels”. Zij wijst op het gebrek aan senioren (60-plussers) in deze Raad. Een bevinding die haar niet zo verbaast. Voor haar is Brussel op zondag een lege stad geworden, minder gezellig.

De stad is natuurlijk niet erg toegankelijk voor mensen met beperkte mobiliteit, zoals andere deelnemers opmerkten, maar het is niet beter voor senioren “die vergeten en uit de stad verbannen zijn”. “Want ja” , zegt ze al lachend, “jongeren hebben het recht om uit te gaan en plezier te maken, maar senioren ook!”