Ornella
“Ik kom om te observeren en vorm daarna mijn mening”
Ornella woont al 2 jaar in Schaarbeek. Die is 25 jaar oud en is al vaak verhuisd binnen Brussel-Hoofdstad. Jette, Woluwe, Elsene, Anderlecht … erg vaak (zelfs te vaak) omdat de huurprijzen stegen. Sinds Ornella zelfstandige is, doet die aan cohousing om zo te kunnen blijven wonen in de stad die die zo nauw aan het hart ligt.
Momenteel volgt Ornella een opleiding sanitair-verwarmingsmonteur. Een vak in de bouwsector is een bewuste keuze: “het is geen roeping, maar ik wou een soort handarbeid opwaarderen en die kennis doorgeven”. Die heeft immers literatuurstudies in Montreal achter de rug. Na deze studies is die, eenmaal terug in België, boekhandelaar, met als specialisatie strips, geweest. Hier ontdekte die, tijdens participatieve werven, het universum van de bouwsector. Die leerde er mensen kennen die hun opleiding voor beroepen in de bouwsector aan het voltooien waren waardoor die zin kreeg om er ook voor te gaan.
Ornella sloeg daarom een andere weg in en koos voor een beroepsopleiding en startte een netwerk op voor vrouwen, transgenders en non-binairen die in eender welke sector van de bouw werken als verwarmingsmonteur, schrijnwerker, elektricien … Het doel van dat netwerk is ontmoetingen bevorderen en het isolement van die mensen – die erg zeldzaam zijn in deze sector – doorbreken om zo “elkaar kracht te geven”. De andere uitdaging is van elkaar leren en deze kennis doorgeven. Het netwerk investeert dus in plaatsen waar er zich noden voordoen (de elektriciteit vernieuwen, voorzieningen bouwen …), biedt zijn diensten aan de burgers aan en biedt hun op diezelfde plek informatie aan (tegen een vrije bijdrage voor de toegang).
“Naar mijn gevoel heb ik de vraag “Hoe wonen?” via woorden onderzocht tijdens mijn letterenstudies en nu via mijn handen (…) en de bouw in verband brengen met de ecologische uitdagingen vind ik interessant.” Heeft Ornella daarom aanvaard om deel te nemen aan de Burgerraad voor het klimaat? Gedeeltelijk. De beslissing werd collegiaal genomen door hun huisgenote en Ornella heeft zich ‘opgeofferd’. Het onderwerp interesseerde die wel, maar de methode niet echt: “Het is niet echt mijn ding, ik heb niets met politiek en dat is niet hoe ik engagement zie. Ik kom niet om mijn mening te geven. Ik blijf om te observeren en zal vervolgens mijn mening vormen”.
Wat Ornella op prijs stelt in Brussel is het wijkleven. De mobiliteit vindt die iets minder leuk: constant werken die de dagelijkse trajecten langer maken. Hun droom? “Die ziet hun toekomst misschien buiten de stad.” Wat die wel zeker weet: “dat het collectieve leven en het doorgeven van kennis” een centrale rol zullen spelen in deze droom.